Beste allemaal,

Vanuit een zonnig, maar ook af en toe regenachtig Burkina Faso deze mail.

Ik ben hier enkele weken geleden aangekomen en heb het gevoel alweer maanden hier te zijn. Een raar gevoel. Net alsof je niet bent weggeweest. Maar je bent wel degelijk weggeweest, want dat merk je aan de mensen die je weer opnieuw ‘Bienvenue’ komen wensen. En dat zijn er veel. Ook ‘mijn’ kinderen zie ik dan terug en dan zie je dat ze vermagerd zijn van het werken op het land. Doet een beetje pijn om te zien, maar dat is nu eenmaal het leven hier.

Intussen heb ik alweer van alles meegemaakt hier. De regenbuien hier zij dit jaar erg extreem. Wanneer het regende was ik af en toe bang dat het dak van mijn huis zou vliegen. De regen ging vaak gepaard met hevige windstoten en dan maken de golfplaten een enorm kabaal. Gelukkig is me dit bespaard gebleven. Onze projecten hadden afgelopen maand mei al een schade opgelopen bij regenval met windstoten. Dit heb ik jullie nog kunnen mailen vlak voordat ik naar Nederland kwam. Ik heb van velen onder jullie op deze mail enorm fijne reacties gehad. Dat geeft je weer moed, als je het even niet zit zitten en niet weet hoe je iedereen kunt helpen. Dat is het meest frustrerende.

Zo behelp ik mezelf af en toe.

 

Enkele weken geleden heb ik hier weer een catastrofe meegemaakt. Weer enorme regenbuien. Urenlang, met veel wind. In Ouagadougou zijn 150.000 mensen dakloos geraakt. In Kaya zijn de meeste mensen van een wijk hun huis kwijt. Deze zijn opgevangen in een school. Er zijn enkele doden gevallen. Gelukkig zijn er landelijke hulpacties opgezet en iedereen die iets kan missen, kan geld naar de gouvernementsgebouwen brengen of naar het Ministerie van Sociale Zaken. Als Stichting hebben we hier natuurlijk aan mee gedaan.
We kunnen het ons eigenlijk niet permitteren, maar als je de ellende met eigen ogen ziet, kun je niet anders dan een beetje helpen.

Een hele binnenplaats met huizen die zijn ingestort in Ouagadougou, waar ook het huisje van een van de kinderen van ons Centrum stond.

Wij als Stichting hebben dit jaar de pech dat we ook weer niet bespaard zijn gebleven van schade. Een van onze kippenonderkomens is geheel gaan verzakken en zij we momenteel opnieuw aan het opbouwen. Het gebouwtje tussen de 2 kippenonderkomens in was al vernieuwd voordat ik hier begin september aankwam. Onvoorziene kosten dus ook voor ons.

Verder ben ik momenteel in afwachting van de aankomst van onze 40f container. Afgelopen woensdag kreeg ik bericht dat deze in Lomé was aangekomen. Deze wordt via een katholieke organisatie in Kaya ontvangen, zodat wij geen invoerrechten hoeven te betalen. Ik verwacht deze binnen enkele dagen in Kaya en dan kan ik aan het grote werk beginnen. Het uitpakken van ca. 800 stuks dozen, etc.
Een enorme klus.

Vorige week was ik in het dorpje Namsigui en de hele dag voelde ik me al niet lekker. De hele dag maagkrampen. Om 20.00 uur waren deze zo erg, dat ik de hoofdverpleger naar mijn huis heb laten roepen. Ik moest een injectie krijgen en of ik hiermee akkoord ging. Heb je dan een keuze? Dus ja. Maar dan realiseer je je weer in Afrika te zijn. De injecties waren op in de apotheek van Namsigui en dus moest ik iemand naar een ander dorp sturen 8 km verderop. In het donker op de brommer door de modder. Maar uiteindelijk iets na 22.00 uur kreeg ik mijn ‘Spasfon’ of zoiets en kon ik tenminste slapen. Ik denk dat het zenuwen zijn geweest van de container en ik heb me nu dan ook voorgenomen alles echt te laten gaan zoals het gaat. Ik heb ca 20 personen geregeld die komen helpen. We moeten de spullen nl. ca. 70 m. ver dragen van de container naar de opslagruimte. Maar in Burkina Faso zegt men dan ‘Ca va aller! En daar vertrouw ik maar op.

Verder zijn we druk met de voorbereidingen voor de opstart van het nieuwe ‘jaar’ in het Centrum voor straatkinderen. Er is weer van alles op te knappen, te schilderen, de bedden en matrassen van de kinderen te herstellen, de voorraad voedsel aan te leggen, besprekingen met de directeur en het personeel over hoe her nog beter kan dit jaar, etc.

Nee, vervelen doe ik me hier niet. Er is elke dag genoeg te doen en steeds weer andere en ook vaak onverwachte dingen.

Ik beloof jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden van mijn doen en laten.

Wanneer iemand mij mailt: ik heb slechte internetverbinding op dit moment. Zeer slecht, dus ik kan niet meteen antwoorden. Normaal probeer ik dit zo snel mogelijk dit te doen, maar het lukt gewoon niet. Ben mogelijkheden aan het bekijken voor verbinding via een USB clé.

Tot de volgende mail!

Groetjes
Monique Wolters