Beste allemaal,

Een berichtje van mij, want de komende dagen zal het er niet van komen dat ik de tijd heb even rustig te gaan zitten om een mail te typen.
Onze container is aangekomen in Ouagadougou en zal morgen of overmorgen in Kaya arriveren.
We zijn er klaar voor. Er is een leeg gebouw waar we de spullen gaan opslaan. Het wordt een kwestie van alles vanuit de container meteen goed neerzetten, met de nummers naar de voorkant, etc. Anders heb je elk stuk 5 x in je handen.
Mij zelf kennende zal ik uren in deze ruimte gaan doorbrengen. Elke doos moet uitgezocht worden en moet ik besluiten wat waarvoor bestemd is. In de stad Kaya is al bekend geworden dat wij een grote container gaan ontvangen en de mensen komen al vragen om spullen.

Verder zijn 1 oktober jl. de scholen weer van start gegaan. Dit is natuurlijk fantastisch, maar de mindere kant hiervan is dat de mensen geld ‘zoeken’ om het schoolgeld te kunnen betalen. Elk jaar heb ik weer tientallen mensen die me een briefje schrijven of langskomen om een financiële bijdrage te vragen. Helaas kan ik ze niet helpen.

Ook ons Centrum is 1 oktober jl. officieel weer van start gegaan. We hebben 8 nieuwe kinderen. En geen gemakkelijke gevallen. We noemen ons steeds een Centrum voor straatkinderen, maar de officiële naam vertaald in het Nederlands is Centrum voor gespecialiseerde opvoeding en opleiding. Het is waar dat de meeste kinderen van de straat komen en daarbij nog eens wees van vader en/of moeder zijn, maar het Ministerie van Sociale Zaken plaatst ook kinderen met opvoedkundige problemen. We hebben er dit jaar een kleine lijmsnuiver bij, een kleine steler (12 jaar en hij heeft al 4 maanden gevangenis achter de rug), 2 rokers, en verder enorme deugnieten. Er doen zich alweer de gekste dingen voor en de kinderen blijven deugnieten. Wat het leuke aan de kinderen is (en zeker de ‘ergste gevallen’) is dat ze na korte tijd al enorm veranderen. Het lijmsnuiven houdt op, ze stelen niet meer, etc.
En dat is toch het mooiste wat er is.
 

Dit jaar hebben we een jongen die al voor het derde jaar hier is, een ‘baantje’ in het Centrum gegeven. Hij loopt nu met Azize mee en leert alles op het gebied van onderhoud, schilderwerk, elektriciteit, etc. We proberen uit of dit werkt. Het was een idee van hem zelf en we geven hem deze kans. Een andere jongen wilde graag leren voor Cafetier (koffie-verkoper). Ik heb voor hem een adresje gezocht in de stad en hij loopt er nu een soort stage. Hij verdient er niets mee. Krijgt alleen ’s ochtend koffie met brood en ’s middags een warme maaltijd.
De bedoeling is dat wanneer hij in juni 2010 het Centrum verlaat zelf een koffiestalletje kan opzetten. Hij kan wanneer hij het serieus aanpakt hiermee makkelijk zijn brood verdienen. Wij als Stichting geven hem dan een soort microkrediet en verder moet hij het zelf gaan doen.

En dan komt 15 november al dichtbij. Dan komt het groepje uit Nederland al aan. Wethouder Wim Kemp en Gerard Ijff, Claudia en Dennis van Vox Tv en Margot en Ingrid, 2 bestuursleden van onze stichting.

De tijd gaat snel. Zo’n bezoek vergt toch de nodige voorbereiding. De wethouders hebben zich ten doel gesteld een bepaald bedrag bij een te vergaren en daarmee worden een aantal projecten gerealiseerd. Ook zitten er in de container spullen die zij gaan overhandigen aan mensen, zoals rolstoelen, etc. Ik denk dat ik van hun bezoek beter achteraf een uitgebreid verslag kan maken. Zij blijven maar een week en als ik het programma bekijk, gaan ze na die week doodmoe weer naar huis. Overvol, maar ik ben ervan overtuigd dat de reis een enorme indruk op hen gaat maken. We zullen er ons uiterste best voor doen dat ze als goede Ambassadeurs voor onze stichting weer terugkeren naar Nederland.
Ik ben alleen heel benieuwd hoe het ze zal bevallen om in een lemen hut te slapen, zich te wassen met een emmer water en te moeten eten bij een olielamp. Als ze pech hebben is er rond die tijd ‘geen’ maan en springen de insecten je om de oren.


Vorige week was ik in Ouagadougou en ik bestuurde de auto. Een motor kwam vanuit tegengestelde richting. Wilde een voor hem rijdende auto inhalen met een te grote vaart en knalde zo tegen mij op. De chauffeur van de motor was lichtgewond. De motor geheel vernielt, maar dat toont de foto.
Onze auto (en ik gelukkig ook) is er op een paar krasjes na goed vanaf gekomen.
Ik dank God dat ik nog leef, want het had veel en veel erger kunnen zijn!!

Zo maak je van alles mee.
Ik mail weer snel! Het ga jullie goed.!

Monique