Beste allemaal,

Het is eigenlijk alweer te lang geleden dat ik mijn eerste mail heb verstuurd. Geen tijd is natuurlijk geen reden, maar me de tijd er niet voor nemen is wel waar. De rust te nemen om een mail te typen. Ja, daar ontbreekt het me aan.

Alles gaat hier naar wens. Tot nu toe mag ik niet klagen. Ben hier nu een anderhalve maand en de tijd vliegt voorbij.

In het dorpje Namsigui vordert de bouw van de lerarenwoning en ben ik bezig met het bouwen van 2 extra hutten van leem voor de eerste groep bezoek die al binnen 4 weken zal arriveren. Zij zullen de echte Afrikaanse sfeer gaan proeven in de hutten van leem met een dak van stro. Ook heb ik de douche en wc ruimte een beetje voor hen opgeknapt, maar de wc blijft een gat in de grond.

Er zijn in Namsigui alweer de nodige zieken die ik financieel heb kunnen helpen. Vooral wonden die niet zijn behandeld gedurende enkele maanden en dus ernstig zijn ontstoken, etc.

Het blijft een groot probleem dat de mensen te laat naar de verplegerpost gaan.

In Kaya draait het centrum voor straatkinderen op volle toeren.

1 oktober jl. zijn de kinderen gearriveerd. Dit jaar gaan er 6 naar de lagere school en de rest krijgt een opleiding in een van onze eigen ateliers. Kapsalon, houtbewerking en naaiatelier.

De opleiding tot kapper is nieuw dit jaar. We zijn hier vorige week mee van start gegaan. De kinderen beginnen met het scheren met ’knipmesjes’, zonder stoom. Degene die straks terug naar hun dorp gaan hebben daar immers niet de beschikking over stroom en moeten het op deze manier doen.

Daarna gaan ze over op het scheren met de tondeuses. We hebben natuurlijk modellen nodig en hebben in de stad publiciteit gemaakt dat tot eind december iedereen gratis een nieuwe coupe kan krijgen. En het spreekt zich al rond. We hopen dat ook de straatkinderen gaan komen, die zijn dan meteen een beetje geholpen. Iedereen vindt de ‘Salon’ fantastisch. Iemand zei tegen me dat zelfs de President van Burkina Faso zich niet in een zo mooie salon de haren laat doen.

Afgelopen weekend hebben we in het centrum een reünie gehad. 10 jongens die juni jl. het centrum hadden verlaten hebben 2 nachten bij ons doorgebracht. Alle 10 zeiden ze dat ze het liefste weer terug zouden willen komen. Momenteel verblijven ze bij familie of in gastgezinnen en lopen ze overdag stage in een atelier. Hout- of naaiatelier. Met iedereen gaat het goed. Toen vanochtend het moment van afscheid nemen naderde hebben ze allemaal gehuild. Een goed teken vind ik.

Zaterdagmiddag jl. heb ik een locatie in Kaya ter beschikking gesteld gekregen en heb ik een bekende zanger en een rap danser uitgenodigd om te komen optreden. Alle straatkinderen van Kaya konden voor niets de voorstelling bijwonen. Bij binnenkomst kreeg iedereen een wafel en een lolly en was het dus groot feest voor hen. De kinderen uit ons centrum hebben een uitvoering gegeven. Enkele hebben op rollerskates gedanst, enkele hebben Afrikaanse dansen laten zien met begeleiding van djembé muziek en een groep uit het centrum heeft een dans opgevoerd op de muziek van de cd van ons centrum. Het was een onvergetelijke middag.

In ben in Burkina Faso hard bezig ook hier sponsoren te vinden. De economische toestanden in Nederland baren me zorgen. Onze Stichting moet coute que coute blijven draaien, en wel op volle toeren.

Ik ben hier ter plekke voor langere tijd en zie als geen ander dat onze hulp nog hard nodig is en dat we zelfs als het ons iets minder gaat ons best moeten blijven doen voor hen die heel erg weinig of helemaal niets hebben.

Ik ga ervoor.

Monique vanuit een land vol met fantastische mensen.