Terugblik door Margot en Ingrid op hun vierde reis naar Burkina Faso


Voor de vierde keer hebben wij dit jaar een bezoek gebracht aan Burkina Faso. Na elke reis is onze motor weer voldoende opgeladen met nieuwe informatie om aan belangstellenden in Nederland te vertellen. Dit jaar hebben we gedurende de eerste week van onze reis de twee Roermondse wethouders, Wim Kemp en Gerard Ijff begeleid, samen met Dennis Case en Claudia Colaris van VOX tv, de lokale televisiezender van Roermond. Reeds geruime tijd van tevoren hebben we onze reisgenoten in Nederland geïnformeerd over datgene wat hen in Burkina Faso te wachten staat. En deze informatie was niet voor niets. De week was inspirerend, overweldigend, emotioneel en vooral ongelooflijk indrukwekkend. We weten zelf nog maar al te goed hoe wij onze eerste kennismaking met Burkina Faso hebben beleefd en toen hadden we maar liefst drie weken de tijd hiervoor. Om alle indrukken in één week over je heen te krijgen is erg veel. Vlak daarbij vooral de hoge temperaturen niet uit en je zult begrijpen dat onze gasten behoorlijk uitgeput en overdonderd naar huis zijn teruggekeerd. Gelukkig heeft Dennis alles in 22 uur film vastgelegd, zodat ieder van ons de belevenissen nog eens rustig kan bekijken en kan begrijpen waarom de week zo inspannend was! We hopen dat zij net zo geraakt zijn door dit Afrikaanse land als wij en dat zij overtuigd zijn geraakt van de noodzaak van het werk dat onze stichting hier verzet.

Na het vertrek van dit uiterst aangenaam gezelschap stond voor ons nog een tweede week op het programma. Deze week is voor ons onvergetelijk geworden. Op maandag hebben we een bezoek gebracht aan de chef van Delga, een dorpje tussen Kaya en Namsigui. We kwamen een dag na het grote oogstfeest, waarvan wij vorig jaar getuige mochten zijn. Uiterst hartelijk werden wij ontvangen en gedurende de daaropvolgende tweeënhalf uur heeft deze imposante man ons ingewijd in Afrikaanse gebruiken en rituelen. Een ontmoeting om nooit te vergeten.
Maar deze week kende meer onvoorziene gebeurtenissen. Met veel ontroering denken we terug aan de avond waarop we aan de kinderen van het Centrum voor Straatkinderen de film hebben getoond, die wij in Nederland draaien voor de sponsors en belangstellenden. De 36 jongens zaten allemaal in het huis van Monique op de vloer voor de televisie. Doodstil keken ze naar de beelden van het dorpje Namsigui. Grote hilariteit uiteraard toen ze de filmbeelden zagen over het Centrum van Straatkinderen en enkelen van hen zelf in beeld kwamen.
Toen die avond, gebeurde er iets met ons. Op dat moment, in die donkere kamer te midden van de kinderen, werden we overspoeld door een onbeschrijflijk gevoel. Het leek alsof de cirkel zich sloot. Dit is uiteindelijk waarvoor wij ons inspannen, o.a. voor een toekomst, een leven voor deze kinderen. Toen wij hen daar naar hun eigen leven zagen kijken, liepen de tranen over onze wangen. Hoe anders had hun wereld eruit gezien als deze kans hen niet geboden zou zijn. Om daaraan te mogen meewerken is heel bijzonder.
Er waren nog veel meer momenten die ons diep raakten en telkens weer opnieuw valt ons de liefde, de eindeloze dankbaarheid en de enorme kracht op die de mensen telkens verder drijft. Hoe het komt dat wij juist dit jaar zo ontroerd raakten kunnen we niet verklaren. Misschien doordat we na vier keer de dingen anders zien of misschien hebben we andere dingen gezien, we weten het niet, maar Burkina Faso verrast en verrijkt ons ieder jaar weer opnieuw. De mensen, de kinderen, het landschap, ze zitten voor altijd diep geborgen in ons hart.
De gastvrijheid en de deskundigheid van Monique loodsen ons steeds weer veilig door dit vreemde continent en we zijn haar hiervoor dan ook zeer dankbaar.

De laatste avond hebben we Monique een gedichtje voorgelezen met voor de meesten nu nog een cryptisch einde, wat wij hierbij ter afsluiting willen bijvoegen:

Leef Monique,
 

De daag begint veur dich heel vreug
dan zeen veer döks nog heel erg meug
doe höbs meer energie es teen van ós
daorum bös ze hiej begós
ein ummerke óm dich te wasse
ein gaat óm te poepe en te plasse
maar toch zuus se oet es ein madame
mit get blauw oppe uig es het aeve kan
eige krölkes, des dien gelök
zo zuus se d’r oet es ein puur Hollands sjtök
veer kómme hiej gaer, veer veule os thoes
doe deils mit ós mit leefde dien hoes
veer kómme aete es diene druim hiej sjteit
want veer weite zeker det det gebeure geit….


Margot en Ingrid